Młodzi Literaci

KresKa

Istnieją filmy, które określa się mianem kina ambitnego. Owa klasyfikacja zależy oczywiście od mentalności, gustu i "uduchowienia" widza, ale bez wątpienia kino ambitne równa się kino refleksyjne. To filmy, po zakończeniu których zostajemy sam na sam z nurtującymi nas pytaniami, a wszystko nie jest do końca jasne. Do tego typu filmów zaliczyłabym "The Libertine". Film, jako całość, nie jest dziełem wszech czasów: niektórych mogą razić długie dialogi (pamiętajmy, że scenariusz został napisany na podstawie sztuki teatralnej), innych będzie nużyć akcja, która w tym filmie praktycznie zanika. Obraz właściwie tworzą luźno powiązane ze sobą epizody z życia Johna Wilmota. Mimo tych cech, które wielu nazwałoby mianem wad, film ma w sobie to "coś". Z pewnością jest to postać drugiego hrabiego Rochester, "którego nie polubimy, ale nie będziemy mogli oderwać od niego oczu", w fenomenalny sposób zagranego przez Johnny'ego Deppa. Depp od od chwili pojawienia się na ekranie, skupia na sobie całą uwagę widza, hipnotyzuje go i omamia czymś, co w magiczny sposób emanuje z całej jego osoby. Pokuszę się o stwierdzenie, że to jedna z najlepszych ról Deppa. Samantha Morton i John Malkovich tylko krążą gdzieś obok - Depp nie daje im szansy na wykazanie się w tym filmie. Wielkim atutem filmu jest nastrojowa, wtapiająca się w obraz muzyka Michael Nymana oraz świetne zdjęcia (prowadzenie kamery "z ręki", ograniczona kolorystyka), dzięki którym naszym oczom ukazuje się bardzo realistyczny obraz XVII-wiecznej Anglii doby Restauracji: brudnej, szarej, tonącej w smrodzie, brudzie i cieniu.
Co do tytułu: Muszę zmartwić wszystkich oczekujących, że film dostarczy im mocnych wrażeń. Nie znajdziemy w nim zbyt wiele rozpusty. Sceny rozbierane możemy policzyć na palcach jednej ręki, a to, co w nich "najistotniejsze" tonie we mgle lub cieniu. Prawdziwe rozpustny jest język Wilmota, który w filmie ukazuje swą wręcz niewyparzoną i zawsze szczerą gębę, a jedyny goły tyłek, jaki możemy podziwiać należy do Johnny'ego Vegas'a. Nie jest to film przeznaczony dla fanek głoszących peany na cześć urody Deppa - gra on mistrzowsko, ale urodą nie zachwyca, szczególnie w drugiej połowie filmu. Przed wyjściem do kina nie radzę zatem kierować się tytułem. Obsadą jak najbardziej.

Sirocco

ech. dalej nie udało mi się zobaczyc tego filmu, chociaż bardzobardzo chcę. jak zobaczę, to porównam wrażenia (a i tak nie ufam niczyim recenzjom).

KresKa

Żależy czyja recenzja Wink

Ja jak najbardziej ufam recenzjom moich znajomych Wink

A ta powyższa mego autorstwa była napisana jak najbardziej na podstawie własnych przeżyć (choć i tak objętościowo bardzo skromna)... Tak więc masz rację nie ufając jej Wink