 Wysłany: Nie 14:22, 08 Paź 2006 Temat postu: |
|
| No to mam do was, jeśli zechcecie, prośbę wielką:
trzeba mi wyszukać w moim śmietniku www.trzy.teatry.prv.pl wiersz o miłości (do pewnego konkursu - więc jeśli macie jakie typy, odpłacę zań zióbaskiem i kwiatkiem w zębach) |
|
| Wysłany: Nie 10:38, 08 Paź 2006 Temat postu: |
|
| Mnie też się podoba, tylko w przeciwieństwie do Sih - wszystko. Według mnie styl nie jest ciężki, również metafory mi w niczym nie przeszkadzają. Czyta się świetnie, wiersz jest niesamowicie plastyczny, działa na wyobraźnię, chociaż nie mówi o wszystkim, jest w nim trochę niedomówień. 'Trochę' - ani za dużo, ani za mało, ot, tak w sam raz.
Naprawdę dobry kawałek poezji.  |
|
| Wysłany: Sob 22:39, 07 Paź 2006 Temat postu: |
|
| zdradzę ci:
ten wiersz jest drugim utworem powstałym na bazie prawdziwego dialogu, nie zmienię go, bo nie wypada mi zmieniać rzeczywistości - te słowa padły na prawdę... ...to tyle. |
|
| Wysłany: Sob 17:10, 07 Paź 2006 Temat postu: |
|
| Pierwszą strofkę (tą nie pisaną już kursywą) wywaliłabym w try miga za zbytni patos i ciężką zabawę słowem - to właściwie już nie budowanie misternej wieży, a walenia kamienia na kamień - jakieś takie nie do przełknięcia.
Natomiast pozostałe - brawo! Choć też się człowiek potyka na stylu (bo masz słabość do stylu "Za dużo w jednym zdaniu", czyli metafora na metaforze), jest to ładne, delikatne i przemawia do mnie bardzo mocno. Gratulacjie |
|
| Wysłany: Sob 3:02, 07 Paź 2006 Temat postu: fantasmagoria z porcelanowej filiżanki |
|
| Utopiwszy pierwszy wstyd w filiżance kawy,
postanowiliśmy, by czas stanął na straży fermentacji naszego głodu. Upijemy się kiedyś pragnieniami i stracimy granice rozsądku, a dłońmi będziemy oglądać ciała w milczeniu; zajęte usta staną się jednym owocem. Zaśpiewam kołysankę rozumowi, a gdy rozwaga zaśnie, napiszę językiem po ciele poezję o owocach na szczytach piersi, winie w dołeczku brzucha i raju skrywanym zwykle pod białą bawełną. Odkryję szaleństwo w oczach poprzez zburzone włosy, gdy będziesz mnie obejmować udami we mgle parującej rozkoszy i śpiewać w rytmie uderzeń grzesznej batuty. Napisałem wiersz palcem wyobraźni po brzuszku, pointą niech będzie spełnienie marzeń. |
|