Młodzi Literaci

Sceptic

Pisać nauczyłem się w wieku czterech lat. I tak już mi zostało.

Pisałem dużo, bo zawsze miałem o czym. Pasjonowałem się fantastyką, pisałem opowiadania, napisałem powieść. I gdy poszedłem do liceum, wszystko sie we mnie urwało.

Może nie chciałem po prostu pisać? Może. Rozwinęły się we mnie wtedy dwie inne wielkie pasje - gitara i filozofia, bez których nie byłbym taki, jaki jestem. Nie brakowało mi pisania.

Czasem napisałem wiersz. Powstało ich sześć (wartościowych, bo prób było więcej) przez ponad dwa lata, kiedyś je pewnie przedstawię. Ostatnio czuję, że to, co we mnie umarło, rodzi się na nowo... od kilku tygodniu znów tworzę, starając się łamać schematy i przekraczać granice poezji i prozy.

Nie jestem już pełnym wyobraźni dzieciakiem, pisującym na konkursy i kolekcjonującym dyplomy. Jestem już kimś innym, chociaż sam nie wiem kim.

Sirocco

^^

wstęp ciekawy. zobaczymy, co będzie dalej.

i witam.

Sceptic

zamieściłem już dwa teksty w "Prozie poetyckiej", wkrótce może też zamieszczę jakieś wiersze i pobawię się w retrospekcje w "Opowiadanich"

Sirocco

wiem, już zaglądałam.

ale ja tu nie specjalista od poetyki, mnie bardziej interesuje proza.

Sceptic

Hm... specjalnie dla Ciebie zaraz jakiś staroć wybiorę i pacnę w opowiadaniach. Swego czasu połączyłem je wszystkie w tomik.

I dzięki za opinie o prozie poetyckiej!

Lin.

Witam, witam. Miło przeczytać coś z końcówką "-em" zamiast "-am". Taka odmiana... Smile

sal

mała acz miła, nieprawdaż, Lin.?

jeszczem nie przejżała twoich tworów, ale już zadzieram kiecę i lecę (jesli da się zadrzeć kiecę w spodniach)

herohealter

Witam nie wiadomo jak serdecznie, jako że przeszłam podobną do Ciebie drogę.

Ale nawet jakbym nie przeszła, to i tak witam nie wiadomo jak serdecznie.

Sceptic

W zasadzie to ciągle jakoś tak nieswojo się czuję pisząc... Kiedyś pisałem ciągle, a teraz... jakoś tak mi z tym dziwnie, z jednej strony coś mi mówi, że to co piszę nie jest złe, z drugiej wydaje mi się wręcz tragicznie głupie. Wcześniej zupełnie czegoś takiego nie miałem.

Za to ostatnio odczuwam "natchnienie", to czego wcześniej nie miałem. Dawniej mogłem pisać godzinę, zrobić dwie godziny przerwy i znów pisać... a teraz jak mnie złapie, to muszę pisać, pisać szybko, słowa wylatują jak puch z poduszki...

Tak właśnie powstał "Człowiek", moim zdaniem mój najdojrzalszy tekst (w prozie poetyckiej). Co do wierszy, to publikował będę tylko te, które moim zdaniem naprawdę się udały, więc nie mogę się usprawiedliwiać "słabą formą", tym bardziej, ze wiersze piszę niezmiernie rzadko. Prozę traktuję półpoważnie i raczej "użytkowo". Fajnie czasem napisać coś epickiego, ale epiką nie odkrywa się świata...

Sol

*wita*

późno, bo późno. Miło, że pan, a nie pani. I miłego pobytu Wink