Młodzi Literaci

Maciej Chrząstka · Wysłany: Nie 19:07, 12 Mar 2006 Temat postu: Maciej Chrząstka

Witam - na prawdę Adam Śmigielski, młody (17 lat), prostak (bo maniery), pajac(podobny do pierota i arlekina), i inne tym podobne wyrazy i dopiski mnie określające dobra do rzeczy

Konsultacja

- panie doktorze

równowaga stwarza pozory pasiastej piżamie na linii treść - zejście
odchyleniom od krzywizn życia na pionie a to powrotu do poziomu
po prostu nie wypada słuchać szlaczków wpatrywać się w dźwięk
oraz wykonywać innych czynności zmieniających położenie

separatka sto siedemnaście jest wzorcem do naśladowania można
mieć w dupie odleżyny komplikacje zły humor podczas obchodu
wystarczy tylko przepisać z karty chorób paranoik i przejść dalej

Z tradycji burej soboty

tam i z powrotem marsz przechodni ramie w ramię z odciętą ręką
małżonka, kundlem toczącym pianę na widok udźca właściciela
przepoconym podkoszulkiem, nieogoloną mordą w ślepym zaułku
na przechadzkę obok nieruchomych drzew dających szturchańca

przez park, mijając martwe żywopłoty jak nekrofil w ogrodach
poncjusza z zapachem znienawidzonych kwiatów w przesileniu
słońca zachodzącego na coraz bardziej nieprzytomne skronie
tutaj już tyle głów pękało z bólu czekając na swój osąd

dotrzymując kroku rozsypanej tonie węgla, kolejnej przecznicy
nie dającej oznak życia od domu do domu od pracy do pracy
bez rachuby miejsca z którego można byłoby się ruszyć

Sen po Warszawie

Uczą, że pogoda jest zawsze tylko różnie
się objawia. Dziś jej nie ma. Niebo przysłania sufit
a my tak nisko jak kwiaty w szklarni. Siadam
przy stole, samoloty zagłuszają muzykę. Władysław,

w rytmie bicia serca dodaje otuchy. Tej brakuje.
Słucham, więc z uwagą, nie za głośno, ale po cichu
by nie zbudzić się do walki, zwarty w szyku.

Wyrzekam się myślenia, po co, nad czym. Żywego
ducha po Helenie, jak ścierała kurze od święta. Każdy
dzień był świętem. Przypalam papierosa z widokiem
na miasto, kiedyś przez okno - czystki - kilka pomocnych
dłoni, nóg. Nie udało im się uciec. Podziurawione głowy.

Czy to jeszcze orzeł trzepocze? Nie, to bocian zabiera
moje dziecko. Wychodzę przez bramy jedną, drugą
na miejsca zbrodni, wywiesić postulaty na grobie
znanych mi żołnierzy.
_______Jedna wiara za Polskę cmentarną, za Polskę
szarego mydła, przetopionych zębów i włosów.

Zacisze

przed wschodem i za chodem
ścieżki biegną do lasu
gdzieś ktoś poza nawiasem
toczy się wokół osi razem z ziemią

dzięcioły przybite do korników
dzioby kości pneumatyczne jak młoty
wybiją gwoździe

czy cisza musi tak napierdalać?

szum szumi szumnie a drwal
ścina kolejną sosnę aż
do grobowych desek

- dzień dobry wieczór
czy można tutaj spocząć?

Strych

w czterech kątach staroci
kręci piruety jak prima balerina
przyprawiając przedsionek dachu o zawrót
głowy gdzie kurczowo poskręcało schody

kilka stopni wyżej dantejskie sceny
ściany podpierają na duchu szufladę
zamkniętą w sobie razem z żołnierzykami
którzy przetopili ołów na złoto ojczyzny
jedyne co po nich zostało to solidarność
i złośliwość przedmiotów martwych

przy oknie ze stoickim spokojem konik
na biegunach waha się w rozmyślaniu
czy nie dane mu biegać o własnych siłach
może świat jest po prostu płaski

---

ujdzie? Wink

sal · Wysłany: Nie 19:48, 12 Mar 2006 Temat postu:

ujdzie ujdzie. nawet bardziej.

tylko nastepnym razem nie denerwuj mnie, i swoje twory umieszczaj w odpowiednim dziale, dobrze? bo, o ile wiem, "Nowi Literaci" nie służą do publikacji, ale mogę się mylić.
innymi słowy - temat przeniesiony.