Młodzi Literaci

KresKa

Myśli przychodzą
wraz z zachodem słońca.
Gdy ziemię ogarnia
mrok
według wielu
budzą się potwory.
Dla mnie budzi się
Życie.
Zasypia bezmyślna
egzystencja
budzi się
świadomość istnienia.
Najważniejsze jest niewidoczne dla oczu.
Powiedział mi kiedyś mały złotowłosy chłopiec,
po którym zostało mi jedynie wspomnienie
w postaci jaśniejącego światełka nadziei
na południowo-wschodnim nieboskłonie.
Mrok zaciera
banalność,
powszedność,
rutynę.
Zamyka mi oczy
na to, co
przyziemne.
Ślepota duszy jest gorsza
od ślepoty ciała.
Seledynowe kamienie ciała
znikają w odmętach
duszy.
Po omacku szukam wokół siebie muzyki
i znajduję ją w głębi
czasoprzestrzeni,
między przeszłością a teraźniejszością.
Noc
okrywa mnie
ciemnym płaszczem.
Zatapiam się w nim
i znikam.
Noc jest czasem odkrywania.
W moje romantyczne obliczenia
wkradła się pomyłka.
Jak Krzysztof:
zachłannie szukając
złudnego dobrobytu
odkryłam
Nowy Świat.

Lin.

Hmm... Poezja to nie tylko podział na wersy. Ten utwór byłby równie dobry, a kto wie, czy nie lepszy, jako proza poetycka. Jako wiersz mi się nie podoba.

KresKa

Poezją zajmuję się od niedawna, a proza poetycka to dla mnie coś zupełnie odległego.. Nigdy nie próbowałam. Ale popracuję nad tym Wink

Mimo wszystko dzięki za komentarz Smile